Mijn eerste week in Gambia

Op 23september begon de dag al vroeg, om 5uur s ’ochtend moest ik, samen met mijn ouders en Kevin alweer op! We waren netjes op tijd op schiphol aangekomen en waren bij de meetingpoint aan het wachten op de rest. De rest kwam erg snel alleen Metsje (docent) had een beetje vertraging opgelopen bij de treinen en was daarnaast ook nog eens gestruikeld over haar koffer, hoeveel pech kan je hebben! Maar ze was gelukkig op tijd en we konden gaan inchecken. Op naar Barcelona, de vlucht was erg snel gegaan. Maar nu moesten we ons daar voor 6 uur zien te vermaken. Bart en Rico besloten om Barcelona in te gaan. Zelf bleef ik met Laura, Emma, Lasse, Arne en Metsje op het vliegveld achter. Dit is ook gelijk de groep studenten waarmee ik op reis ben, op Metsje na die is op het moment alweer in Nederland. Op het vliegveld hebben we een beetje rondgekeken in winkels, wat gegeten, vliegtuigen gekeken en het spel skipbo gespeeld welke Laura op het vliegveld gehaald had. Eindelijk was het tijd voor de laatste vlucht, de vlucht naar Banjul! We zouden om 22.15 uur aankomen en moesten nog 4 uurtjes vliegen, dachten we… achteraf bleek het dat we nog 6uur moesten vliegen omdat het Gambiaanse tijd was. Het tijdsverschil tussen Gambia en Nederland is namelijk 2uur. In Nederlandse tijd kwamen we dus pas om 00.15 uur aan. Het vliegtuig uitgelopen kwam de warmte gelijk op me af, het was nog steeds rond de 30 graden buiten. In de aankomsthal moest je gelijk je handen insmeren met desinfecteergel en werd je temperatuur opgemeten doormiddel van een laserlampje. Uiteindelijk moest je een formulier invullen waar je verbleef, waarom je naar Gambia kwam en voor hoelang etc. Daarna mocht je pas in de rij aansluiten om je paspoort te laten controleren en een visum te krijgen. Wachtend op de koffers, bleek uiteindelijk dat de koffer van Arne kwijt was. Ontzettend kut was dat voor hem, vooral omdat de medewerkers van het vliegtuig net deden of het ze niks uitmaakte! Toen de koffers door de scanner gingen was alles in orde, behalve de koffer van Laura. De douane hadden daar iets opgeschreven en Laura moest haar koffer open maken. Uiteindelijk toen ze haar koffer open had bleek dat ze ongeveer 8 paar schoenen meegenomen had! We mochten gelijk weer verder lopen en daar stond een heel comité ons op te wachten. Het hoofd van de school genaamd mister Tamba (Brikama College) waar we uiteindelijk zouden verblijven, een paar studenten die ons zouden begeleiden tijdens onze tijd hier en Hans de begeleider van Arne en Rico. Arne en Rico mochten gelijk met Hans mee en wij hadden ons over 2 auto’s verdeeld en gingen op naar het college. Daar aangekomen hielpen de studenten mee om alle klamboes op te hangen en uiteindelijk gingen we tegen een uur of 2 naar bed, we waren dood moe van de lange reis!

De eerste dag gingen we om half 10 ontbijten, een sandwich met kip erg lekker! Daarna hebben we in ons (Laura, Emma en mijn) huisje gepraat over de do’s en de don’t. Het huis ziet er redelijk uit, het lijkt op een studentenhuis alleen wat ouder, smeriger, niet alles werkt en er liepen kakkerlakken!! Welke de jongens gelukkig allemaal weg gehaald hebben. We hebben een douche en een gewone wc in ons huis, maar wel alleen koud water! Uiteindelijk zijn we deze dag naar de Brikama markt geweest. De markt was verstopt in kleine steegjes. Wat me hier gelijk opviel was dat er onwijs veel vliegen op al het eten zat en dat het er ook ontzettend druk met mensen was. We werden er daarom ook alert op gemaakt om goed op je spullen te letten. In de avond kookte Njambeh avond eten voor ons, best lekker alleen zat er een halve fles olie in!! Het was erg indrukwekkend allemaal. Het land is anders als ik me had voorgesteld, een stuk armer! Maar ook een stuk viezer, overal lag het afval op straat en bijna nergens kom je afvalbakken tegen.

Dag 2 begonnen we weer om half 10 met het ontbijt. Vandaag zijn we alle stageplekken gaan bezoeken. Die van mij zat jammer genoeg nog dicht omdat de scholen nog niet begonnen waren. Metsje zou daarom maandag met mij meegaan om me alsnog even voor te stellen.
Emma zou bij Tanka Tanka gaan stage lopen, dit is een psychiatrisch ziekenhuis. Dit vond ik een erg schokkende maar ook bijzondere plek. Voor dat we naar binnen gingen werden we gelijk gewaarschuwd dat de mensen daar binnen allemaal op je af zouden komen en vragen om eten, geld, sigaretten en continue aan je zaten. Dat deden ze ook gelijk! Toen we daar weg gingen was er een vrouw die Bart erg leuk vond. Toen de deur weer dicht was schreeuwde ze ‘Marry me’ etc. tegen hem.
Lasse en Bart zouden gaan beginnen bij Ndjorojoro skills academie, hier was het erg gezellig en vol met vrouwen die pruiken maken. Hier draagt bijna elke vrouw namelijk een pruik en soms hebben ze er meerdere. Voordat we weg gingen vroegen de vrouwen de jongens naar voren om te dansen, Bart kwam als eerste en de rest volgde. Daarna waren wij aan de beurt om te dansen. De jongens zouden hier uiteindelijk les gaan geven over hoe je moet masseren en waar welke spieren zitten.
Laura zou gaan beginnen op de Gambia tourist board, toen we binnen kwamen zag het er erg luxe uit. Er was een airconditioner en ieder zag er netjes gekleed uit. Hier mochten we niet mee verder naar binnen en moesten we in de wachtkamer wachten tot Laura klaar was met haar gesprek.
Rico en Arne zouden bij Gam Solar beginnen. Dit is een bedrijf dat voor elektriciteit. De jongens gaan zich dan ook bezig houden met zonne-energie. Hier mochten we allemaal weer mee naar binnen en legde Hans, waar de jongens ook bij wonen, uit wat het bedrijf deed en een korte geschiedenis hier van.
Nadat we alles gezien hadden gingen we op weg richting de bismarkt in Tanji. Hier was het ontzettend druk en overal kon je vis verkrijgen. De boten die de vissen op haalde lagen nog in het water en de vrouwen liepen erheen om de vis uit de boot te halen en het land op te krijgen. Veel mannen waren aan het vissen en/of het klaarmaken van de vissen. Ze werden namelijk gerookt of gedroogd. We kregen een rondleiding over de vismarkt en iedereen legde ons uit wat ze deden. Als je wilde mocht je ook proeven, zelf heb ik dit niet gedaan omdat ik al niet gek ben op vis en al helemaal niet toen ik zag dat er honderden vliegen opzaten! Thuis gekomen ging Ndjambeh weer voor ons koken, dit keer heb ik haar geholpen. We aten spaghetti met ui, smac en qua saus kon je kiezen tussen mayonaisse en ketchup. Erg lekker vond ik het niet, maar het was een echte Afrikaanse maaltijd. Met weer zoveel olie!

Op dag 3 hebben we een rondleiding gekregen op de college zelf, het is hier namelijk best groot. Daarna zijn we lekker naar het strand geweest. eerst naar het bigolo strand, hier hebben we van de zon genoten en zijn we even de zee in geweest. Daarna gingen we naar het volgende strand bij Senegambia. Hier hadden we een lekkere fruitcocktail besteld, mijn cocktail bestond uit mango, banaan en perzik. Het duurde best lang voordat we ons drinken kregen, dit kwam doordat de man zelf nog op de fiets naar de supermarkt moest om eerst het fruit in te kopen. In deze periode zijn er namelijk weinig toeristen en is het voor de bevolking te duur als er niemand komt en ze het straks weg moeten gooien of zelf op eten/drinken. Na een tijdje kwam er een Gambiaanse band aangelopen welke bestond uit 4 mannen. Ze begonnen ‘Welcome in Africa’ te zingen. Tijdens het zingen trok een man van de groep iedereen uit zijn stoel om te dansen. Tijdens het dansen vroeg hij naar mijn naam, ik zei ‘Mariama’, dat was namelijk de Gambiaanse naam die ik gekregen heb hier. Niet veel later begon hij allemaal liedjes te zingen over mijn naam. In het begin was het wel even leuk maar naar een tijdje begon het best wel irritant te worden. Ze gaan namelijk niet gemakkelijk weer weg. Uiteindelijk hadden we even gepraat en vroeg hij nog om mijn nummer, terwijl ik meerdere keren had laten weten dat ik een vriend had. Uiteindelijk wilde hij alsnog zijn nummer opschrijven, maar de pen stopte ermee dus dat ging niet door! Toen we langs het apenpark liepen, welke we eerst wilden bezoeken, bleek dat deze te duur was. 100 dalasi, dat is voor ons ongeveer 2euro. Voor ons lijkt het weinig, maar voor de Gambianen was dit erg veel. Iedereen ging nu weer terug naar huis om zich op te frissen. We zouden in de avond namelijk uiteten gaan in Kololi, met wij bedoel ik de Nederlandse-, Gambiaanse studenten en Metsje. Wij betaalden omdat het voor de Gambianen veel te duur was. Voor Joseph was het de eerste keer dat hij uit eten ging en pizza zag. Dat was erg mooi om te zien, hij had zich erg netjes aangekleed en wist niet goed hoe hij zich moest gedragen. Voor 13 personen waren we 5000 dalasi kwijt, 100 euro. Hier kan je weinig van zeggen!

Dag 4 konden we voor het eerst uitslapen. Om 11 uur zouden we vandaag ontbijten. Eerst zouden we in de ochtend al weg gaan, maar er mocht tot 1uur niet gereden worden. Dit gebeurt elke maand 1 keer op een zaterdag ochtend. We gingen vandaag naar de krokodillenfarm. Hier begonnen we in het museum waar allemaal instrumenten, schilderijen en wapens lagen met een verhaal erbij. Daarna liepen we het bos in, waar de krokodillen vrij rondliepen. Best een eng idee! Volgens de medewerkers daar konden we de jonge krokodillen aaien, dit ik dan ook gedaan. De volwassen krokodillen mocht je niet aaien omdat deze agressief konden reageren. In het bos er naar toe waren mooie grote bomen. Eén boom was zelf 3 a 4 meter breed en 15 meter hoog. Joseph stond voor die boom omdat hij op de foto wilde, Emma wilde dit ook en hij riep haar dan ook. Toen Emma daaraan kwam bleek dat ze op een mierenhoop was gaan staan met grote bijtende mieren. De plekken waar Emma gebeteren werd bloedde, dus ze beten erg hard. Dit ging ze gelijk ontsmetten en daarna gingen we naar de markt in Serekunda. Hier zouden we opzoek gaan naar Afrikaanse kleding voor het tobaski, dit is het offerfeest dat ze vieren. Ik heb een paars met gele jurk gehaald. Op de markt zelf was het weer erg druk en iedereen was op zoek (net als ons) naar een bushtaxi om terug te komen. Na een uur hadden we eindelijk een taxi gevonden, maar deze wilde niet meer verder rijden na een tijdje dus moesten we opzoek naar een volgende. Toen we in de volgende taxi zaten stond hij in een keer stil, zijn benzine was op! Deze vulde hij gelukkig snel weer bij, maar toen hadden we het volgende probleem: de bushtaxi wilde niet meer starten. De jongens moesten duwen. Gelukkig startte de auto naar een tijdje weer. Thuis aangekomen gin Ndjambeh weer voor ons koken dit keer samen met Bart.

De laatste dag van de introductieweek was ik overdag ziek thuis gebleven. Afgelopen dagen voelde ik me namelijk niet lekker en had overal last van. In de avond zouden we op familiebezoek gaan bij Mamadi. Hij leidde ons rond in zijn huis en werden aan zijn familie voorgesteld. Dat was gelijk de eerste keer dat ik wifi had sinds ik in Gambia ben. We hebben hier met zijn allen op zijn Afrikaans gegeten. Op de grond met zijn allen uit 2 schalen met je hand. Toen we wilden eten was het stroom ook nog uitgevallen dus zaten we in het donker, dat maakte het helemaal af!

Mijn eerste keer op Second Home had ik met Metsje afgesproken, zij zou me zoals ik eerder beschreef eerst even voorstellen. Toen uiteindelijk eerst de school begon, was ik erg verbaasd. De docenten en de kinderen sliepen grotendeels de hele tijd. Toen we om 14uur naar Second Home zelf gingen heb ik met de kinderen gespeeld en met iedereen kennis gemaakt. Erg leuke plek en iedereen is erg aardig! Ook heb ik gelijk afgesproken wanneer ik waar zou gaan werken en op welke tijden. Vanaf nu ga ik op maandag eerst naar school, daarna om 14uur richting Second Home, de andere dagen tot donderdag ga ik alleen naar Second Home. Terug zou ik eerst alleen met de taxi moeten, maar Marie (manager SH) is een stuk met mij meegereden en heeft me naar de goede taxi gebracht. Zelf ging ze naar haar vriend toe. Thuis aangekomen hadden we alle ervaringen met elkaar besproken. Emma had een heftige dag achter de rug. Ze werd gelijk voor de leeuwen gegooid en moest zonder dat ze een voorbeeld gezien had gelijk een gesprek met een patiënt aangaan, terwijl 10 anderen mee keken. Ook zag ze dat een man een vrouw met haar gezicht op de grond sloeg, waardoor al haar tanden eruit lagen. Bart en Lasse hoefde zelf weinig te doen, ze mochten vrij nemen tot Tobaski. Omdat iedereen op verschillende tijden uit is hebben we afgesproken dat de jongens de eerste keer gingen koken en daarna zouden we het verder bespreken.